ပါရီငြိမ်းချမ်းရေးညီလာခံ

၁၉၁၉ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီ ၁၈ ရက်တွင် တရားဝင်ဖွင့်လှစ်ခဲ့သော ပါရီငြိမ်းချမ်းရေးညီလာခံသည် ပထမကမ္ဘာစစ်အပြီးတွင် ငြိမ်းချမ်းရေးဆိုင်ရာ သတ်မှတ်ချက်များကို ချမှတ်ပေးသည့် နိုင်ငံတကာအစည်းအဝေးဖြစ်သည်။ ငြိမ်းချမ်းရေးဖော်ဆောင်မှုတွင် အဆင့်များစွာဖြင့် ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး လေးမျက်နှာ၊ Big Four ဟုလည်း လူသိများသော ကောင်စီ—ဝန်ကြီးချုပ်များ၊ ဗြိတိန်မှလွိုက်ဂျော့ခ်ျ၊ ပြင်သစ်မှ Georges Clemenceau၊ အီတလီနိုင်ငံမှ Vittorio Orlando နှင့် အမေရိကန်သမ္မတ Woodrow Wilson တို့သည် ပထမခြောက်လအတွက် အဓိက ဆုံးဖြတ်ချက်ချသူများအဖြစ် ဆောင်ရွက်ကြပြီး ကျန်ရှိသော ညီလာခံ၏ ကျန်ရှိသော နိုင်ငံခြားရေး ၀န်ကြီးများနှင့် သံတမန်များက ကြီးကြပ်ကြသည်။

မဟာမိတ်များသည် 1923 ခုနှစ်တွင် တူရကီနိုင်ငံသစ်နှင့် ထပ်လောင်းညှိနှိုင်းမှု အပါအဝင် စာချုပ်များ ဆက်တိုက်မှတစ်ဆင့် ဗဟိုပါဝါဟောင်းများနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးကို တရားဝင်ခွင့်ပြုလိုက်သောအခါတွင် အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ငြိမ်းချမ်းရေးဖော်ဆောင်သည့် လုပ်ငန်းစဉ်သည် စစ်ပွဲထက် ပိုမိုကြာမြင့်ခဲ့သည်။

မဟာမိတ်ခေါင်းဆောင်များသည် နပိုလီယံစစ်ပွဲများကို တရားဝင်အဆုံးသတ်ခဲ့သည့် 1815 ခုနှစ်တွင် နှိုင်းယှဉ်ထားသော ငြိမ်းချမ်းရေးညီလာခံထက် ပိုမိုကြီးမားသော ခက်ခဲသောအလုပ်တစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ အင်ပါယာလေးခု—ရုရှား၊ ဂျာမနီ၊ သြစတြီးယား-ဟန်ဂေရီနှင့် အော်တိုမန်အင်ပါယာ—ကွဲအက်သွားကာ ၎င်းတို့၏လူမျိုးတို့သည် လူမှုရေးနှင့် နိုင်ငံရေးမငြိမ်သက်မှုများကြားတွင် မရေရာသောအနာဂတ်ကို ရင်ဆိုင်နေကြရသည်။ Woodrow Wilson ၏ ကိုယ်ပိုင်ပြဌာန်းခွင့် နိယာမအပေါ် အခြေခံသည့် ပြည်နယ်သစ်များ တောင်းဆိုမှုများလည်း ရှိခဲ့သည်။

ပါရီရှိသူများသည် ယခင်ဗဟိုပါဝါများအတွက် ငြိမ်းချမ်းရေးဆိုင်ရာ ဆောင်းပါးများကို အဆုံးအဖြတ်ပေးရုံသာမက အရှေ့အလယ်ပိုင်း၊ အာဖရိကနှင့် အာရှတစ်ခွင်ရှိ လူများ၏ မရေမတွက်နိုင်သော တောင်းဆိုမှုများကိုလည်း ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ ဂရိတ်ဗြိတိန်နှင့် ပြင်သစ်တို့ အထူးအားဖြင့် စစ်ပွဲအတွင်း လေးနှစ်ကြာ ကြုံတွေ့ခဲ့ရသော ဆုံးရှုံးမှုများအတွက် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လျော်ကြေးငွေကို ၎င်းတို့နိုင်ငံများ၏ တောင်းဆိုချက်များကိုလည်း ထည့်သွင်းစဉ်းစားရန် လိုအပ်ပါသည်။

သေချာပေါက် မပြည့်စုံပေမယ့်၊ အခြေချနေထိုင်မှု ၎င်းတို့ရောက်ရှိခဲ့ခြင်းသည် စစ်ပွဲကြောင့် ပျက်စီးနေသောကမ္ဘာဆီသို့ ထာဝရငြိမ်းချမ်းရေးယူဆောင်လာရန် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြိုးပမ်းမှုဖြစ်ပြီး ထိုကာလ၏အခြေအနေတွင်၊ ၁၉၁၄ ခုနှစ်မတိုင်မီကထက် ပိုမိုကောင်းမွန်သောကမ္ဘာတစ်ခုအတွက် မျှော်လင့်ချက်ပေးခဲ့သည်။